لابد للفرج حزه ويعود للروح غاليها

انت

ابيك انت ولاغيرك احد فى الناس ارضابـــــه
انت وبس فى نفسـى وحدك من سكن فيــــها
ياشاب النارفى قلبى شبوبك حيــــل لهـــــابه
ابد ماقويت نارك ولاادرى اشلون اطفيـــــهـا
ماعدت اقوى على فرقاك ونفسى لك طـــلابه
وجروح الشوق فى حالى محد غيرك يشافيها
الا يـــا محرقٍ قلبى انت جــرحى واطبابـــــه
تعبت وزادت اهمومى عساك لوجيت تجليها
يطول ليلى وانا سهران احاكى النجم وشهابه
وعينى لك تهل الدمع حرام عليــك تبكيـــــها
حرام عليك يالغالى هجرى ويـــش اســـــــابه
وانت اللى سكن بالروح كيف تروح وتخليها
كيف يخونك الاحساس عشيرك كيف تسخابه
وتنسا سنين تعنابك وروحٍ كنت مشقيـــــــها
يا حبي تراك مازلت هوى قلبى واحبـــــابه
ولا قبلك ولا بعدك يحِل بالروح ويآويـــــها
صبرت وزاد صبرى وتعدى الحد ونصابــه
لكن الصبر مهم طال وشد احباله يرخيهــا
ودام احبال الرجا بئيدى وكل حين ادق بابه
لابد للفــرج حــزة ويعـــود للروح غاليهــا
يالله من قصدك ما خاب ترد من طول غيابه
ترد من كان مع روحى فى دنياهامهنيـــها
وليف راح وتركنى اقاسى الجرح وعـذابه
محد غيره ابد فى الناس لجروحى يداويها
عساه يرجــــع ويزول هم حــالى وسحابــه
ونقضى ما بقافى العمرونعيد ايام ولياليها